прарэ́джваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прарэ́джваю |
прарэ́джваем |
| 2-я ас. |
прарэ́джваеш |
прарэ́джваеце |
| 3-я ас. |
прарэ́джвае |
прарэ́джваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прарэ́джваў |
прарэ́джвалі |
| ж. |
прарэ́джвала |
| н. |
прарэ́джвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прарэ́джвай |
прарэ́джвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
прарэ́джваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прарэ́джваць несов. проре́живать; см. прарэ́дзіць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прарэ́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прарэдзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прарэ́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што.
Зрабіць радзейшым, вырваўшы некаторыя расліны.
П. густыя ўсходы буракоў.
|| незак. прарэ́джваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. прарэ́джванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
проре́живать несов. прарэ́джваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прарэ́джванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прарэджваць — прарэдзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прарэ́джванне ср. проре́живание; см. прарэ́джваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прарэ́джвацца несов., страд. проре́живаться; см. прарэ́джваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Прасвірэ́джваць ’прарываць, прарэджваць (папр., буракі)’ (навагр., Сцяшк. Сл.). Нейкая кантамінацыя. Магчыма, польск. świdrzyć ’свідраваць’ і ‑рэджваць (< рэдкі), ці ў сувязі з свірэпа. свірніка ’сурэпка’ (гл.) як пустазелле.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рэ́дкі ’вадзяністы; не густы; не часты’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Жд. 3, Жыв. НС, Нас., ПСл, Сл. ПЗБ, ТС, Ян.), рэ́дкій ’тс’ (Бяльк.); рэ́дкі ’рэдкая бульба (суп)’ (Мат. Гом.), рэ́дкія ’тс’ (Нар. словатв.), ’тс’ (Сцяшк. МГ), ’тс’ (Шатал.), рэдкае ’тс’ (ЛА, 4), рэ́дкое ’тс’ (ТС), сюды ж рэ́дзіць ’рабіць рэдкім, прарэджваць’ (ТСБМ, Касп.), рэ́джаный ’прарэджаны’ (Юрч. СНЛ). Укр. рідкий, рус. ре́дкий, польск. rzadki, палаб. rjodke, н.-луж., в.-луж. rědki, чэш. řídký, славац. riedky, славен. rédek, серб. і харв. ре́дак, макед. редок, балг. рядък, ст.-слав. рѣдъкъ. Прасл. *rědъkъ. Роднасн. літ. rẽtas ’рэдкі’, лат. rets ’тс’, лац. rēte ’мярэжа’ (Фасмер, 3, 458; Махэк₂, 532; Сной, 529).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)