прары́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. прары́ўка
Р. прары́ўкі
Д. прары́ўцы
В. прары́ўку
Т. прары́ўкай
прары́ўкаю
М. прары́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прары́ўка ж., с.-х. проры́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прары́ўка, ‑і, ДМ ‑рыўцы; Р мн. ‑рывак; ж.

Разм. Прарэджванне. [Марына Міхайлаўна:] — Праз тыдзень можна пачынаць прарыўку. Пакідайце расліну ад расліны вось на такой адлегласці, калі хочаце атрымаць нармальныя цыбуліны. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проры́вка ж.

1. прако́пка, -кі ж., прако́пванне, -ння ср., капа́нне, -ння ср.; см. прорыва́ть​II;

2. с.-х. прары́ўка, -кі ж., прарэ́джванне, -ння ср.;

проры́вка всхо́дов са́харной свёклы прарэ́джванне (прары́ўка) усхо́даў цукро́вых бурако́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)