прары́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ы́е; -ы́ты; зак., што.

Пракапаць (пераважна рылам).

Свіння прарыла дзірку пад варотамі.

|| незак. прарыва́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прары́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прары́ю прары́ем
2-я ас. прары́еш прары́еце
3-я ас. прары́е прары́юць
Прошлы час
м. прары́ў прары́лі
ж. прары́ла
н. прары́ла
Загадны лад
2-я ас. прары́й прары́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прары́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прары́ць сов. (рылом — о животных) проры́ть;

свіння́ ~ры́ла роў — свинья́ проры́ла кана́ву

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прары́ць, ‑рые; зак., што.

Пракапаць (пераважна рылам). Свіння прарыла канаву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прарыва́ць² гл. прарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папрарыва́ць³, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; -а́ны; зак., што.

Прарыць лычом у многіх месцах (пра жывёл).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прары́ты проры́тый; см. прары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прары́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прарыва́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прарваць (у 1–5 знач.).

прарыва́ць ​2, ‑ае.

Незак. да прарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уры́ць, урые; зак., што (пераважна з адмоўем «не»).

Змагчы разрыць, прарыць што‑н. (пра жывёл). Грунт цвёрды — свіння не ўрые.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)