Verbum

анлайнавы слоўнік

прарыва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прарыва́нне ср., с.-х. проре́живание, продёргивание; см. прарыва́ць I ²

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прарыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. прарываць ¹ — прарваць (у 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прорыва́ние^I

1. прарыва́нне, -ння ср., прадзіра́нне, -ння ср.;

2. прарыва́нне, -ння ср.; см. прорыва́ть^I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

продёргивание^I прарыва́нне, -ння ср.; см. продёргивать^I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прорыва́ние^II прако́пванне, -ння ср.; прарыва́нне, -ння ср.; см. прорыва́ть^II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пробо́рка ж.

1. с.-х. прапо́лванне, -ння ср.; прапо́лка, -кі ж., прарыва́нне, -ння ср.; см. пробира́ть³;

2. (выговор) разг. прабо́рка, -кі ж., вымо́ва, -вы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)