праро́шчванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. праро́шчванне
Р. праро́шчвання
Д. праро́шчванню
В. праро́шчванне
Т. праро́шчваннем
М. праро́шчванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праро́шчванне ср. прора́щивание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праро́шчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прарошчваць — прарасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прарасці́ць, -ашчу́, -о́сціш, -о́сціць; -о́шчаны; зак., што.

Дачакацца паяўлення растка.

П. насенне перад пасадкай.

|| незак. праро́шчваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. праро́шчванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прора́щивание праро́шчванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)