праро́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
праро́к |
праро́кі |
| Р. |
праро́ка |
праро́каў |
| Д. |
праро́ку |
праро́кам |
| В. |
праро́ка |
праро́каў |
| Т. |
праро́кам |
праро́камі |
| М. |
праро́ку |
праро́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бібле́йны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і біблейскі. А сам стваральнік уяўляецца асобай міфічнай і недасяжнай, накшталт барадатых біблейных прарокаў. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)