праржаве́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

Сапсавацца, прадзіравіцца ад іржы.

Бак праржавеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праржаве́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. праржаве́е праржаве́юць
Прошлы час
м. праржаве́ў праржаве́лі
ж. праржаве́ла
н. праржаве́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час праржаве́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праржаве́ць сов. проржа́веть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праржаве́ць, ‑ее; зак.

Пакрыцца ржой, сапсавацца ад іржы. Замок праржавеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проржа́веть сов. праржаве́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)