прарасці́ць, -ашчу́, -о́сціш, -о́сціць; -о́шчаны; зак., што.

Дачакацца паяўлення растка.

П. насенне перад пасадкай.

|| незак. праро́шчваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. праро́шчванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прарасці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прарашчу́ праро́сцім
2-я ас. праро́сціш праро́сціце
3-я ас. праро́сціць праро́сцяць
Прошлы час
м. прарасці́ў прарасці́лі
ж. прарасці́ла
н. прарасці́ла
Загадны лад
2-я ас. прарасці́ прарасці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прарасці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прарасці́ць сов. прорасти́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прарасці́ць, ‑рашчу, ‑росціш, ‑росціць; зак., што.

Дабіцца з’яўлення растка, парастка, стварыўшы для гэтага пэўныя ўмовы. Палавіну насення [Палікарпаўна] прарасціла, а палавіну пакінула сухім. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праро́шчваць гл. прарасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прорасти́ть сов. прарасці́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праро́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прарасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праро́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прарасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праро́шчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прарошчваць — прарасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папраро́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Прарасціць усё, многае. Папрарошчваць усё насенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)