прарані́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прараню́ |
праро́нім |
| 2-я ас. |
праро́ніш |
праро́ніце |
| 3-я ас. |
праро́ніць |
праро́няць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прарані́ў |
прарані́лі |
| ж. |
прарані́ла |
| н. |
прарані́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прарані́ |
прарані́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прарані́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прарані́ць, ‑раню, ‑роніш, ‑роніць; зак., што (са словамі «гук», «слова» і пад.).
Вымавіць, сказаць. Хлопчык слова не прароніць, Дзеду ў вочы ён глядзіць. Колас. Свядома ці несвядома грозна-ўрачысты правадыр і ўсемагутны шаман прараніў адно слова... па-польску. Брыль. Ліда Пятроўна папрасіла, каб выказваліся. Ніхто не прараніў ні слова. Каваль.
•••
Не прараніць слязы — не заплакаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)