прарака́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прарака́нне
Р. прарака́ння
Д. прарака́нню
В. прарака́нне
Т. прарака́ннем
М. прарака́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прарака́нне ср. проро́чество

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вяшчува́ньня ’прараканне, прадказванне’ (Бяльк.). Назоўнік ад ітэратыўнага дзеяслова вяшчуваць, дзе у або толькі фанетычна, або пад уплывам слоў чуць, чуваць. Параўн. вяшчуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)