прапячы́

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прапяку́ прапячо́м
2-я ас. прапячэ́ш прапечаце́
3-я ас. прапячэ́ прапяку́ць
Прошлы час
м. прапё́к прапяклі́
ж. прапякла́
н. прапякло́
Загадны лад
2-я ас. прапячы́ прапячы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прапё́кшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прапячы́, -пяку́, -пячэ́ш, -пячэ́; -пячо́м, -печаце́, -пяку́ць; -пёк, -пякла́, -ло́; -пячы́; -пе́чаны; зак., што.

1. Даць спячыся да поўнай гатоўнасці.

П. мяса.

2. Прапаліць чым-н. моцна нагрэтым.

П. дзірку ў дошцы.

3. Правесці які-н. час, пекучы што-н.

Усю ноч прапяклі хлеб.

|| незак. прапяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапячы́ сов.

1. пропе́чь; (сало и т.п.) прожа́рить;

2. (калёным железом) проже́чь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапячы́, ‑пяку, ‑пячэш, ‑пячэ; ‑пячом, ‑печаце; пр. прапёк, ‑пякла, ‑пякло; заг. прапячы; зак., што.

1. Даць спячыся да гатоўнасці. Прапячы мяса.

2. Прапаліць чым‑н. моцна нагрэтым. Прапячы дзірку ў дошцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прапячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапяка́нне ср. прожига́ние; см. прапячы́ 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пропе́чь сов.

1. (испечь) спячы́, вы́печы;

2. (сильно нагреть) прапячы́, напячы́;

3. (некоторое время) прапячы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папрапяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Прапячы, прапаліць што‑н. у многіх месцах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ *Прапека, пропэка ’здобны пірог’ (Сл. Брэс.). Зваротны дэрыват ад прапячы < пячы з узнаўленнем першаснага ‑к‑, гл. прапячы ’спячы’: свежага хлеба прапякла (ігн., Сл. ПЗБ); да семантыкі прэфікса параўн. праварыць ’зварыць’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прапе́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прапячы.

2. у знач. прым. Добра выпечаны. Прапечаны хлеб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)