прапрасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак., што.

1. Старанна разгладзіць (прасам).

П. кашулю.

2. Правесці які-н. час, прасуючы (гл. прасаваць¹) што-н.

|| незак. прапрасо́ўваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапрасава́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прапрасу́ю прапрасу́ем
2-я ас. прапрасу́еш прапрасу́еце
3-я ас. прапрасу́е прапрасу́юць
Прошлы час
м. прапрасава́ў прапрасава́лі
ж. прапрасава́ла
н. прапрасава́ла
Загадны лад
2-я ас. прапрасу́й прапрасу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прапрасава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прапрасава́ць сов. прогла́дить, проутю́жить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапрасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што і без дап.

Прасаваць ​1 некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проутю́жить сов. прапрасава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прогла́дить сов. прагла́дзіць; (утюгом — ещё) прапрасава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)