прапо́раты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прапо́раты прапо́ратая прапо́ратае прапо́ратыя
Р. прапо́ратага прапо́ратай
прапо́ратае
прапо́ратага прапо́ратых
Д. прапо́ратаму прапо́ратай прапо́ратаму прапо́ратым
В. прапо́раты (неадуш.)
прапо́ратага (адуш.)
прапо́ратую прапо́ратае прапо́ратыя (неадуш.)
прапо́ратых (адуш.)
Т. прапо́ратым прапо́ратай
прапо́ратаю
прапо́ратым прапо́ратымі
М. прапо́ратым прапо́ратай прапо́ратым прапо́ратых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прапо́раты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прапо́раты прапо́ратая прапо́ратае прапо́ратыя
Р. прапо́ратага прапо́ратай
прапо́ратае
прапо́ратага прапо́ратых
Д. прапо́ратаму прапо́ратай прапо́ратаму прапо́ратым
В. прапо́раты (неадуш.)
прапо́ратага (адуш.)
прапо́ратую прапо́ратае прапо́ратыя (неадуш.)
прапо́ратых (адуш.)
Т. прапо́ратым прапо́ратай
прапо́ратаю
прапо́ратым прапо́ратымі
М. прапо́ратым прапо́ратай прапо́ратым прапо́ратых

Кароткая форма: прапо́рата.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прапо́раты

1. пропо́ротый, про́ткнутый, проко́лотый;

2. пробо́данный;

1, 2 см. прапаро́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапо́раты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прапароць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пропо́ротый разг. прапо́раты, мног. папрапо́рваны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)