прапо́лачны гл. прапалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапо́лачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прапо́лачны прапо́лачная прапо́лачнае прапо́лачныя
Р. прапо́лачнага прапо́лачнай
прапо́лачнае		 прапо́лачнага прапо́лачных
Д. прапо́лачнаму прапо́лачнай прапо́лачнаму прапо́лачным
В. прапо́лачны (неадуш.)
прапо́лачнага (адуш.)		 прапо́лачную прапо́лачнае прапо́лачныя (неадуш.)
прапо́лачных (адуш.)
Т. прапо́лачным прапо́лачнай
прапо́лачнаю		 прапо́лачным прапо́лачнымі
М. прапо́лачным прапо́лачнай прапо́лачным прапо́лачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прапо́лачны пропо́лочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапо́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да праполкі, звязаны з праполкай. Праполачныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапало́ць, -алю́, -о́леш, -о́ле; -алі; -о́латы; зак., што.

1. Ачысціць ад пустазелля якую-н. прастору ці пасаджаныя расліны.

П. грады.

П. капусту.

2. Правесці які-н. час полючы.

|| незак. прапо́лваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

|| наз. прапо́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (да 1 знач.) і прапо́лванне, -я, н. (да 1 знач.).

|| прым. прапо́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пропо́лочный прапо́лачны, по́ліўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)