прапа́шчы, -ая, -ае (разм.).

1. Такі, які нельга вярнуць, атрымаць назад.

Прапашчыя грошы.

2. Безнадзейны, ні да чаго не прыгодны.

Прапашчая справа. П. чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапа́шчы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прапа́шчы прапа́шчая прапа́шчае прапа́шчыя
Р. прапа́шчага прапа́шчай
прапа́шчае		 прапа́шчага прапа́шчых
Д. прапа́шчаму прапа́шчай прапа́шчаму прапа́шчым
В. прапа́шчы (неадуш.)
прапа́шчага (адуш.)		 прапа́шчую прапа́шчае прапа́шчыя (неадуш.)
прапа́шчых (адуш.)
Т. прапа́шчым прапа́шчай
прапа́шчаю		 прапа́шчым прапа́шчымі
М. прапа́шчым прапа́шчай прапа́шчым прапа́шчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прапа́шчы разг., в разн. знач. пропа́щий; (неудавшийся — ещё) ги́блый;

~чая спра́ва — пропа́щее (ги́блое) де́ло;

п. чалаве́к — пропа́щий челове́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапа́шчы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Такі, якога нельга вярнуць, атрымаць назад, які прапаў. Прапашчыя грошы. □ Магло задажджыцца, а тады лічы ячмень прапашчым. Васілевіч.

2. Безнадзейны, няўдачны. [Сузон:] — Ты то, Тарэнта, будзеш жыць, ты цяпер на ногі ўстанеш, а мая справа прапашчая. Галавач.

3. Ні да чаго не прыгодны, дурны, непапраўны. Аднак жа, калі гаварыць шчыра, Адам Свірыдзёнак не быў ужо такім прапашчым гультаём. Сабаленка. [Стары:] — Прапашчы я чалавек, таварыш... Гарэлка губіць мяне... Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пропа́щий в разн. знач., разг. прапа́шчы;

пропа́щее де́ло прапа́шчая спра́ва;

пропа́щий челове́к прапа́шчы чалаве́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Правале́нны ’акаянны, пракляты, надта скупы’ (Шат.), параўн. рус. перм. прова́льный (человек) ’акаянны, прапашчы чалавек’. Да праваліць < валіць. Параўн. семантыку прапашчы < пасці, падаць, а таксама праклён каб ты праваліўся!

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ги́блый прост. прапа́шчы, гі́блы;

◊

ги́блое де́ло безнадзе́йная спра́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Прапа́сны ’які марна траціцца’ (свісл., навагр., Сл. ПЗБ), ’няякасны; прапашчы’ (ваўк., навагр., Сл. ПЗБ). Да прапасці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

отпе́тый

1. прич. адспява́ны, адпе́ты;

2. прил. (о человеке) разг. прапа́шчы, ко́нчаны, адпе́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

п’я́ніца, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай (‑аю), ж.

Той, хто многа п’е спіртных напіткаў; алкаголік. Зынга — п’яніца і гуляка, у піўной ён бывае часцей, чым на працы. Кудраўцаў.

•••

Горкі п’яніца — безнадзейна, прапашчы алкаголік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)