прамігну́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прамігну́ прамігнё́м
2-я ас. прамігне́ш прамігняце́
3-я ас. прамігне́ прамігну́ць
Прошлы час
м. прамігну́ў прамігну́лі
ж. прамігну́ла
н. прамігну́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час прамігну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прамігну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Абл. Прамільгнуць, хутка прайсці. Ноч прамігнула, як хвіліна. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)