◎ Прамётная ’нябачная сіла, якая рухаецца вельмі хутка’ (Нас.), праменні іх ’хуліган, гарэзнік’ (Сл. ПЗБ), прамётпік ’той, хто бегае, не звяртаючы ўвагу ні на што’ (Нас.), праметла ’турбота, непакой’ (шальч., Сл. ПЗБ); сюды ж прапётная ’нябачная сіла, якая хутка праносіць што-небудзь, каго-небудзь з аднаго месца на другое’ (Нас.) з ад’ідэацыяй да лятаць. Гл. апраметная.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прамё́тны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прамё́тны прамё́тная прамё́тнае прамё́тныя
Р. прамё́тнага прамё́тнай
прамё́тнае		 прамё́тнага прамё́тных
Д. прамё́тнаму прамё́тнай прамё́тнаму прамё́тным
В. прамё́тны (неадуш.)
прамё́тнага (адуш.)		 прамё́тную прамё́тнае прамё́тныя (неадуш.)
прамё́тных (адуш.)
Т. прамё́тным прамё́тнай
прамё́тнаю		 прамё́тным прамё́тнымі
М. прамё́тным прамё́тнай прамё́тным прамё́тных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Про́мець ’нябачная сіла, якая вельмі хутка рухаецца’: кінуцца на про́мець ’стрымгалоў’ (Нас.), про́міццю ’стрымгалоў, вельмі хутка, імгненна, з рэзкімі рухамі’ (бялын., Янк. Мат.; в.-дзв., Сл. ПЗБ). Гл. прамётная, апраме́тная; параўн. таксама прокмець (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)