прамярза́нне гл. прамерзнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прамярза́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прамярза́нне
Р. прамярза́ння
Д. прамярза́нню
В. прамярза́нне
Т. прамярза́ннем
М. прамярза́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прамярза́нне ср. промерза́ние; см. прамярза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прамярза́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. прамярзаць — прамерзнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праме́рзнуць, -ну, -неш, -не; прамёрз, -ме́рзла; -ні; зак.

1. Моцна змерзнуць ад холаду; адубець.

Ён вельмі прамёрз у дарозе.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Змерзнуць, зледзянець наскрозь.

Сажалка прамерзла да дна.

|| незак. прамярза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прамярза́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

промерза́ние прамярза́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)