прамяні́сты, -ая, -ае.

1. Які свеціцца праменямі.

Прамяністае сонца.

Прамяністыя вочы (перан.).

2. Які ўзнікае пры выпраменьванні якой-н. энергіі (спец.).

Прамяністая цеплыня.

|| наз. прамяні́стасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прамяні́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прамяні́сты прамяні́стая прамяні́стае прамяні́стыя
Р. прамяні́стага прамяні́стай
прамяні́стае		 прамяні́стага прамяні́стых
Д. прамяні́стаму прамяні́стай прамяні́стаму прамяні́стым
В. прамяні́сты (неадуш.)
прамяні́стага (адуш.)		 прамяні́стую прамяні́стае прамяні́стыя (неадуш.)
прамяні́стых (адуш.)
Т. прамяні́стым прамяні́стай
прамяні́стаю		 прамяні́стым прамяні́стымі
М. прамяні́стым прамяні́стай прамяні́стым прамяні́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прамяні́сты

1. в разн. знач. лучи́стый;

~тая эне́ргія — физ. лучи́стая эне́ргия;

п. по́зірк — лучи́стый взгляд;

2. лучеза́рный, светоза́рный; лучи́стый;

край наш п. — край наш лучеза́рный;

~тыя надзе́і — лучеза́рные наде́жды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прамяні́сты, ‑ая, ‑ае.

1. Які свеціцца праменямі, ад якога ідуць прамені. Зімняе сонейка рэдка калі бывае яркім, прамяністым. Краўчанка. // Поўны святла, ззяння, бляску. За акном разгараецца дзень прамяністы. Панчанка. Зыркаюць прамяністыя агні ў калгасным клубе. Пянкрат. // перан. Поўны радасці, шчасця і пад. Прамяністыя надзеі. Прамяністая будучыня. // перан. Напоўнены ўнутраным ззяннем (пра вочы). Цеплыня выходзіла і ад .. [Марынчынай] рукі, і ад гэтых слоў, і ад прамяністых вачэй. Хадкевіч.

2. Які разыходзіцца праменямі, нагадвае прамені. Жаўтаваты твар з прамяністымі маршчынамі вакол вачэй гаварыў, што нямала гора перанесла кабета. Васілевіч.

3. Спец. Які ўзнікае пры выпраменьванні. Прамяністая цеплыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блакі́тна-прамяні́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. блакі́тна-прамяні́сты блакі́тна-прамяні́стая блакі́тна-прамяні́стае блакі́тна-прамяні́стыя
Р. блакі́тна-прамяні́стага блакі́тна-прамяні́стай
блакі́тна-прамяні́стае		 блакі́тна-прамяні́стага блакі́тна-прамяні́стых
Д. блакі́тна-прамяні́стаму блакі́тна-прамяні́стай блакі́тна-прамяні́стаму блакі́тна-прамяні́стым
В. блакі́тна-прамяні́сты (неадуш.)
блакі́тна-прамяні́стага (адуш.)		 блакі́тна-прамяні́стую блакі́тна-прамяні́стае блакі́тна-прамяні́стыя (неадуш.)
блакі́тна-прамяні́стых (адуш.)
Т. блакі́тна-прамяні́стым блакі́тна-прамяні́стай
блакі́тна-прамяні́стаю		 блакі́тна-прамяні́стым блакі́тна-прамяні́стымі
М. блакі́тна-прамяні́стым блакі́тна-прамяні́стай блакі́тна-прамяні́стым блакі́тна-прамяні́стых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лучеза́рный прамяні́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

светоза́рный прамяні́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праме́ністы, см. прамяні́сты 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праме́ністы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і прамяністы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лучи́стый

1. праме́нны;

лучи́стая эне́ргия праме́нная эне́ргія;

2. перен. прамяні́сты, я́сны;

лучи́стые глаза́ прамяні́стыя (я́сныя) во́чы;

лучи́стый взгляд прамяні́сты (я́сны) по́зірк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)