прамя́мліць гл. мямліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прамя́мліць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прамя́млю прамя́млім
2-я ас. прамя́мліш прамя́мліце
3-я ас. прамя́мліць прамя́мляць
Прошлы час
м. прамя́мліў прамя́млілі
ж. прамя́мліла
н. прамя́мліла
Дзеепрыслоўе
прош. час прамя́мліўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прамя́мліць сов., разг. промя́млить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прамя́мліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што і без дап.

Сказаць што‑н. неразборліва, невыразна, нясмела, ціха. — Ты можа захварэў? — дапытвалася маці. — Я вырашыў... жаніцца, — прамямліў Андрэй. Гаўрылкін. Камбайнер Рыгорка, які ўпершыню выступаў на сцэне, ад разгубленасці не дачуў суфлёра і нешта прамямліў ад сябе. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мя́мліць, -лю, -ліш, -ліць; незак., што і без дап. (разм.).

Марудна, невыразна і вяла гаварыць.

|| зак. прамя́мліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

промя́млить сов., разг. прамя́мліць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)