прамы́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. прамы́ўка
Р. прамы́ўкі
Д. прамы́ўцы
В. прамы́ўку
Т. прамы́ўкай
прамы́ўкаю
М. прамы́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прамы́ўка ж., в разн. знач. промы́вка;

◊ п. мазго́ў — промы́вка мозго́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прамы́ўка, ‑і, ДМ ‑мыўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. прамываць — прамыць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамы́ць, -мы́ю, -мы́еш, -мы́е; -мы́ты; зак., што.

1. Ачысціць, мыючы, абліваючы, палошчачы.

П. рану.

П. страўнік (спец.). П. мазгі каму-н. (перан.).

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра вадкасць: струменем, напорам прарабіць адтуліну, паглыбленне ў чым-н.

Вада прамыла дамбу.

3. Ачысціць (вадкасць) ад прымесей або, раствараючы і ўзбоўтваючы, аддзяліць лёгкія часцінкі ад цяжкіх (спец.).

П. залаты пясок.

4. Правесці які-н. час, мыючы што-н.

|| незак. прамыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прамыва́нне, -я, н. (да 1—3 знач.) і прамы́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 1 і 3 знач.).

|| прым. прамыва́льны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.; спец.), прамыўны́, -а́я, -о́е (да 1—3 знач.), прамы́вачны, -ая, -ае і прамы́йны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сураві́зна, -ы, ж. (спец.).

Суравая або неапрацаваная тканіна, пража.

Прамыўка суравізны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

салясо́с, ‑а, м.

Саляны камбайн, з дапамогай якога адбываецца адначасова прамыўка солі і пагрузка ў вагоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сураві́зна, ‑ы, ж., зб.

1. Суравая пража або тканіна.

2. Спец. Тканіна з ткацкага станка без афарбоўкі і апрацоўкі. Прамыўка суравізны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

промы́вка ж., в разн. знач. прамы́ўка, -кі ж., прамыва́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прамыўны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які прызначаны, служыць для прамывання, прамыўкі. Прамыўны чан. Прамыўныя вежы.

2. у знач. наз. прамыўна́я, ‑ой, ж. Спец. Памяшканне, у якім адбываецца прамыўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)