прамы́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прамы́ю |
прамы́ем |
| 2-я ас. |
прамы́еш |
прамы́еце |
| 3-я ас. |
прамы́е |
прамы́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прамы́ў |
прамы́лі |
| ж. |
прамы́ла |
| н. |
прамы́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прамы́й |
прамы́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прамы́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
прамы́ць, -мы́ю, -мы́еш, -мы́е; -мы́ты; зак., што.
1. Ачысціць, мыючы, абліваючы, палошчачы.
П. рану.
П. страўнік (спец.). П. мазгі каму-н. (перан.).
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра вадкасць: струменем, напорам прарабіць адтуліну, паглыбленне ў чым-н.
Вада прамыла дамбу.
3. Ачысціць (вадкасць) ад прымесей або, раствараючы і ўзбоўтваючы, аддзяліць лёгкія часцінкі ад цяжкіх (спец.).
П. залаты пясок.
4. Правесці які-н. час, мыючы што-н.
|| незак. прамыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. прамыва́нне, -я, н. (да 1—3 знач.) і прамы́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 1 і 3 знач.).
|| прым. прамыва́льны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.; спец.), прамыўны́, -а́я, -о́е (да 1—3 знач.), прамы́вачны, -ая, -ае і прамы́йны, -ая, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прамы́ць сов.
1. в разн. знач. промы́ть;
п. во́чы — промы́ть глаза́;
п. зо́лата — промы́ть зо́лото;
п. стра́ўнік — промы́ть желу́док;
2. (сделать промоину) промы́ть; (узкую скважину — ещё) проточи́ть;
3. (провести нек-рое время за мытьём) промы́ть; (бельё и т.п. — ещё) простира́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прамы́ць, ‑мыю, ‑мыеш, ‑мые; зак., што.
1. Чыста абмыць вадой ці якой‑н. вадкасцю. Хутка прыйшоў доктар. Агледзеў, рану пражыў. Лынькоў. — Дай, Дзямян, прамыю табе твар вадою — мо’ палягчэе. Пестрак. // Спец. Увесці вадкасць у які‑н. орган з мэтай ачышчэння. Прамыць страўнік.
2. Спец. Пры дапамозе вады ці якой‑н. вадкасці, вільгаці ачысціць, вызваліць ад чаго‑н. непатрэбнага або вылучыць з чаго‑н. што‑н. Прамыць жалезную руду. Прамыць залаты пясок.
3. Прарваць што‑н. або прасачыцца праз што‑н. (пра ваду). Вада пражыла дамбу. // Сілай цячэння зрабіць упадзіну, паглыбленне ў чым‑н. (пра ваду).
4. Разм. Правесці які‑н. час за мыццём чаго‑н. Прамыць бялізну цэлы дзень.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папрамыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.
Прамыць усё, многае.
Вада папрамывала дамбу ў многіх месцах.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прамыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прамыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамы́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прамыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамыва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. прамываць — прамыць (у 1–3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папрамыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Прамыць усё, многае. Вада папрамывала дамбу ў многіх месцах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамы́ўка, ‑і, ДМ ‑мыўцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. прамываць — прамыць (у 1, 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)