прамо́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прамо́ўны прамо́ўная прамо́ўнае прамо́ўныя
Р. прамо́ўнага прамо́ўнай
прамо́ўнае		 прамо́ўнага прамо́ўных
Д. прамо́ўнаму прамо́ўнай прамо́ўнаму прамо́ўным
В. прамо́ўны (неадуш.)
прамо́ўнага (адуш.)		 прамо́ўную прамо́ўнае прамо́ўныя (неадуш.)
прамо́ўных (адуш.)
Т. прамо́ўным прамо́ўнай
прамо́ўнаю		 прамо́ўным прамо́ўнымі
М. прамо́ўным прамо́ўнай прамо́ўным прамо́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прамо́ўны лингв. праязыко́вый, праязыково́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прамо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прамовы ​2. Прамоўныя формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праязыково́й прамо́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)