праме́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
праме́р |
| Р. |
праме́ру |
| Д. |
праме́ру |
| В. |
праме́р |
| Т. |
праме́рам |
| М. |
праме́ры |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
праме́р, -у, м.
1. гл. прамераць.
2. мн. -ы, -аў. Памылка пры вымярэнні (спец.).
Дапусціць п.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
праме́р, -ру м., в разн. знач. проме́р;
п. ракі́ — проме́р реки́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
праме́р, ‑у, м.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прамерваць — прамераць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Праме́р ’дыяметр’ (Байк. і Некр.). Наватвор 1920‑х гадоў на ўзор чэш. průměr, што калькуе ням. Durchmesser ’тс’ (Запрудскі, Stud. Russica, 20, 487).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
праме́раць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.
Вымераць, зрабіць вымярэнне чаго-н.
П. глыбіню возера.
|| незак. прамяра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і праме́рваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. праме́рванне, -я, н. і праме́р, -у, м.
|| прым. праме́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
проме́р в разн. знач. праме́р, -ру м.;
проме́р реки́ праме́р ракі́;
проме́р на два сантиме́тра праме́р на два сантыме́тры;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рэхало́т, -а, М -ло́це, мн. -ы, -аў, м.
Прыбор для вымярэння глыбіні вады электраакустычным метадам.
|| прым. рэхало́тны, -ая, -ае.
Р. прамер марскога дна.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Паме́р ’велічыня чаго-н. у адным або некалькіх вымярэннях; ступень, развіцця, велічыня, маштаб якой-н. з’явы, здарэння і г. д.’ (ТСБМ), ’плата натурай за памол’ (ТС, Мат. Гом.), паме́ра ’вымярэнне зямлі’ (Нас., Гарэц.). Укр. помі́р ’вымярэнне зямлі’, польск. pomiar ’вымярэнне, абмер, прамер’, чэш. poměr ’адносіны’, славац. pomer ’адносіны; сувязь’, серб.-харв. pómer ’зрушэнне, ссоўванне’. Аддзеяслоўны дэрыват ад памерыць < мерыць (гл.). З прычыны розніцы ў семантыцы, відаць, самастойныя ўтварэнні ў розных славянскіх мовах.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)