праме́ньваць гл. прамяняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праме́ньваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. праме́ньваю праме́ньваем
2-я ас. праме́ньваеш праме́ньваеце
3-я ас. праме́ньвае праме́ньваюць
Прошлы час
м. праме́ньваў праме́ньвалі
ж. праме́ньвала
н. праме́ньвала
Загадны лад
2-я ас. праме́ньвай праме́ньвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час праме́ньваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праме́ньваць несов., в разн. знач. проме́нивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праме́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прамяняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамяня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., каго-што.

1. Тое, што і абмяняць.

П. быка на індыка (прымаўка пра абмен дрэннага на яшчэ горшае).

2. Аддаць перавагу каму-, чаму-н.

Не прамяняю самасад ні на якія цыгарэты.

|| незак. праме́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праме́ньвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да праменьваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проме́нивать несов. праме́ньваць; см. променя́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праме́ньвацца несов., страд. проме́ниваться; см. праме́ньваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)