прама́шына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прама́шына прама́шыны
Р. прама́шыны прама́шын
Д. прама́шыне прама́шынам
В. прама́шыну прама́шыны
Т. прама́шынай
прама́шынаю		 прама́шынамі
М. прама́шыне прама́шынах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Прама́шка ’промах, памылка, недагляд у чым-небудзь’ (ТСБМ), прама́шына ’тс’ (Нас.). Суфіксальныя дэрываты ад промах (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)