прамачы́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прамачу́ся |
прамо́чымся |
| 2-я ас. |
прамо́чышся |
прамо́чыцеся |
| 3-я ас. |
прамо́чыцца |
прамо́чацца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прамачы́ўся |
прамачы́ліся |
| ж. |
прамачы́лася |
| н. |
прамачы́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прамачы́ся |
прамачы́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прамачы́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прамачы́цца сов. промо́кнуть;
но́гі ~чы́ліся — но́ги промо́кли
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прамачы́цца, ‑мачуся, ‑мочышся, ‑мочыцца; зак.
Стаць наскрозь мокрым, вільготным; прамокнуць. Ногі прамачыліся.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
намачы́цца, ‑мачуся, ‑мочышся, ‑мочыцца; зак.
Разм. Стаць мокрым, сырым; прамачыцца. Каля вады намочышся, каля агню апячэшся. Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
намачы́ць, ‑мачу, ‑мочыш, ‑мочыць; зак.
1. каго-што. Зрабіць мокрым, сырым; прамачыць. Намачыў снапы дождж. Намачыць валёнкі. Намачыць гліну. □ Таццяна намачыла аб расу руку і працерла вочы. Шамякін. // Змачыць, даць прамачыцца чым‑н. [Зося] намачыла ручнік і выцерла.. [хлапчуку] твар. Чорны. // Пакінуць што‑н. на нейкі час у вадкасці. [Кацярына:] — Выпала, калі трапіць пад год, дык такі лянок вырасце, што як намочым у сажалцы, мяккім робіцца, як шоўк, а моцны — адной пасмы не парвеш. Кулакоўскі. [Тата:] — Не забудзься ж, Аленка, намачыць лыка пасля абеду. Пальчэўскі.
2. што і чаго. Шляхам мачэння прыгатаваць у нейкай колькасці. Намачыць яблыкаў.
3. без дап. Разліваючы што‑н., зрабіць мокрай паверхню чаго‑н. Намачыць на падлозе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)