прамарнава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прамарну́ю прамарну́ем
2-я ас. прамарну́еш прамарну́еце
3-я ас. прамарну́е прамарну́юць
Прошлы час
м. прамарнава́ў прамарнава́лі
ж. прамарнава́ла
н. прамарнава́ла
Загадны лад
2-я ас. прамарну́й прамарну́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прамарнава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прамарнава́ць сов. (время) потра́тить зря, уби́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прамарнава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

Дарма, марна патраціць (час). У Кіеве і Львове мы прамарнавалі больш за суткі! Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Прадзеньгу́біць ’прамарнаваць час’ (Нас.). Да дзяньгуо (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прахваста́цца ’прасвістаць, прамарнаваць’ (Шат.), прахваста́ць ’высцебаць розгамі’ (Нас.). Гл. хвастаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

проволочи́ть сов.

1. правалачы́, працягну́ць;

2. (протянуть время) разг. працягну́ць, прамарнава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)