прамардава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прамарду́ю |
прамарду́ем |
| 2-я ас. |
прамарду́еш |
прамарду́еце |
| 3-я ас. |
прамарду́е |
прамарду́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прамардава́ў |
прамардава́лі |
| ж. |
прамардава́ла |
| н. |
прамардава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прамарду́й |
прамарду́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прамардава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прамардава́ць сов. прому́чить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прамардава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., каго.
Мардаваць некаторы час. Прамардаваць работнікаў на полі цэлы дзень.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
протоми́ть сов., разг.
1. (промучить) праму́чыць; прамардава́ць;
2. кул. пратушы́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)