пра́ля
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пра́ля |
пра́лі |
| Р. |
пра́лі |
пра́ляў |
| Д. |
пра́лі |
пра́лям |
| В. |
пра́лю |
пра́ляў |
| Т. |
пра́ляй
пра́ляю |
пра́лямі |
| М. |
пра́лі |
пра́лях |
Крыніцы:
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пра́ля, ‑і, ж.
Абл. Тое, што і пралля. Бывала ў цёмную зімнюю ноч самая позняя праля патушыць агонь у сваёй хаце, а ў Маланні блішчыць акенца ледзь не да дня. «Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пря́ха пра́ля, -лі ж.; уст. папраду́ха, -хі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)