пралы́сіна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пралы́сіна пралы́сіны
Р. пралы́сіны пралы́сін
Д. пралы́сіне пралы́сінам
В. пралы́сіну пралы́сіны
Т. пралы́сінай
пралы́сінаю		 пралы́сінамі
М. пралы́сіне пралы́сінах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пралы́сіна ж., в разн. знач. пролы́сина, пропле́шина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пралы́сіна, ‑ы, ж.

1. Не пакрытае валасамі, шэрсцю месца; плеш. Няёмка адчуваў сябе і Бабейка, але ён стараўся не выяўляць гэтага: падбадзёрваюча міргнуў хлопцам, абцягнуў на сабе гімнасцёрку з чорнага сукна, прыгладзіў рэдкія, з пралысінай, валасы і сеў з краю стала. Хадкевіч.

2. Голае месца сярод поля, лесу і пад. Пачала прабівацца трава на саланчаковых пралысінах за пасёлкам. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пропле́шина пралы́сіна, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зачо́с ​1, ‑у, м.

Размяшчэнне валасоў, зачасаных грэбенем у якім‑н. напрамку. Піўтэрле высокі, статны. Вузкі, досыць прыемны твар, з гарбінкай нос, русявыя, з прыгожым зачосам валасы. Навуменка.

зачо́с ​2, ‑а, м.

Зачасанае, счасанае месца на ствале дрэва, бервяне і пад.; залысіна, пралысіна. Зрабіць зачос на бервяне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прочёс м., спец.

1. (действие) прачэ́с, -су м., прачэ́сванне, -ння ср.; (вычёсывание) вычэ́сванне, -ння ср.;

2. (прочёсанное место, полоса) прачэ́с, -су м.; пралы́сіна, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пролы́сина ж., разг.

1. (плешина) лы́сіна, -ны ж.; пралы́сіна, -ны ж.; (плешь) плех, род. пле́ха м., плеш, род. пле́ша м.;

2. (прогалина) прага́ліна, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)