пралангава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны; зак. і незак., што (афіц.).

Прадоўжыць (прадаўжаць) тэрмін дзеяння чаго-н.

П. дагавор.

|| наз. праланга́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пралангава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пралангу́ю пралангу́ем
2-я ас. пралангу́еш пралангу́еце
3-я ас. пралангу́е пралангу́юць
Прошлы час
м. пралангава́ў пралангава́лі
ж. пралангава́ла
н. пралангава́ла
Загадны лад
2-я ас. пралангу́й пралангу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пралангу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пралангава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пралангу́ю пралангу́ем
2-я ас. пралангу́еш пралангу́еце
3-я ас. пралангу́е пралангу́юць
Прошлы час
м. пралангава́ў пралангава́лі
ж. пралангава́ла
н. пралангава́ла
Загадны лад
2-я ас. пралангу́й пралангу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пралангава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пралангава́ць сов. и несов., спец. пролонги́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пралангава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак. і незак., што.

Спец. Прадоўжыць (прадаўжаць) тэрмін чаго‑н. Пралангаваць дагавор.

[Ад лац. prolongare — падаўжаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пралангава́ць ’прадоўжыць (прадаўжаць) тэрмін чаго-небудзь’, праланга́цыя ’прадаўжэнне дзеяння’ (ТСБМ). Праз польск. prolongować, дзе з лац. prolangare, якое з pro‑ і longus ’доўгі’ (Банькоўскі, 2, 782). Ст.-бел. проленгованый ’працягнены’ < ст.-польск. prolengowany < prolongować (Булыка, Запазыч., 266).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пралангава́цца, ‑гуецца; незак.

Зал. да пралангаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пролонги́ровать сов. и несов., спец. пралангава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пралангава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пралангаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праланга́цыя, ‑і, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пралангаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)