праку́с, -у, мн. -ы, -аў, м.

Рана ад укусу, пракушанае месца.

Глыбокі п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праку́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. праку́с праку́сы
Р. праку́су праку́саў
Д. праку́су праку́сам
В. праку́с праку́сы
Т. праку́сам праку́самі
М. праку́се праку́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праку́с, -су м. проку́с

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праку́с, ‑у, м.

Рана ад укусу; пракушанае месца. Асабліва небяспечныя для худобы паўторныя пракусы скуры на месцы не зажыўшай яшчэ ранкі. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проку́с м.

1. (действие) праку́с, -су м., праку́сванне, -ння ср.;

2. (рана от укуса, прокушенное место) праку́с, -су м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)