пракро́чваць
‘праходзіць крокам, крочыць пэўны час або пэўную адлегласць (кіламетр) і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пракро́чваю |
пракро́чваем |
| 2-я ас. |
пракро́чваеш |
пракро́чваеце |
| 3-я ас. |
пракро́чвае |
пракро́чваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пракро́чваў |
пракро́чвалі |
| ж. |
пракро́чвала |
| н. |
пракро́чвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пракро́чвай |
пракро́чвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
пракро́чваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Пракро́чваць, пракрочываць ’грашыць’ (Нас.), прабачэнне ’пераход, перасячэнне граніцы’ (трох., Сл. ПЗБ). З польск. przekroczwać ’пераступаць; парушаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
выша́гивать несов., разг.
1. (проходить какое-л. расстояние) пракро́чваць, прахо́дзіць;
2. (ходить большими или мерными шагами) кро́чыць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)