прако́лачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прако́лачны |
прако́лачная |
прако́лачнае |
прако́лачныя |
| Р. |
прако́лачнага |
прако́лачнай
прако́лачнае |
прако́лачнага |
прако́лачных |
| Д. |
прако́лачнаму |
прако́лачнай |
прако́лачнаму |
прако́лачным |
| В. |
прако́лачны |
прако́лачную |
прако́лачнае |
прако́лачныя |
| Т. |
прако́лачным |
прако́лачнай
прако́лачнаю |
прако́лачным |
прако́лачнымі |
| М. |
прако́лачным |
прако́лачнай |
прако́лачным |
прако́лачных |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пракало́ць, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі; -ко́латы; зак., каго-што.
Колючы (гл. калоць¹), зрабіць у чым-н. скразную адтуліну, праткнуць.
П. паперу шылам.
П. шыну.
|| незак. прако́лваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. прако́лванне, -я, н. і прако́л, -у, м.
|| прым. прако́лачны, -ая, -ае (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)