прака́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, спецыяліст па пракатцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прака́тчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прака́тчык прака́тчыкі
Р. прака́тчыка прака́тчыкаў
Д. прака́тчыку прака́тчыкам
В. прака́тчыка прака́тчыкаў
Т. прака́тчыкам прака́тчыкамі
М. прака́тчыку прака́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прака́тчык м., тех. прока́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прака́тчык, ‑а, м.

Рабочы пракатнага цэха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прака́тчыца, ‑ы, ж.

Жан. да пракатчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прока́тчик техн. прака́тчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)