пракалыха́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пракалышу́ |
пракалы́шам |
| 2-я ас. |
пракалы́шаш |
пракалы́шаце |
| 3-я ас. |
пракалы́ша |
пракалы́шуць |
| Прошлы час |
| м. |
пракалыха́ў |
пракалыха́лі |
| ж. |
пракалыха́ла |
| н. |
пракалыха́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
пракалышы́ |
пракалышы́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
пракалыха́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пракалыха́ць сов. прокача́ть; проколыха́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пракалыха́ць, ‑лышу, ‑лышаш, ‑лыша; зак., каго-што.
Калыхаць некаторы час. Пракалыхаць дзіця ўсю ноч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прокача́тьI сов. (какое-л. время)
1. (что-л., находящееся в подвешенном состоянии, ветром, волной) пракалыха́ць, прагайда́ць; (в люльке, на качелях, в гамаке и т. п. — ещё) прагу́шкаць; (убаюкивая — ещё) пралюля́ць;
2. (пошатать что-л. неустойчивое или слабо закреплённое) прахіста́ць, пракалыха́ць, пракалыва́ць; праківа́ць;
3. (поколебать в вертикальном направлении) правага́ць, празы́баць;
4. (головой — при согласии) праківа́ць, паківа́ць; (головой — при отрицании) пракруці́ць, пакруці́ць;
5. (ногой) пракалыха́ць, пакалыха́ць, прамаха́ць, памаха́ць;
6. (на руках в знак любви или уважения) пакі́даць, пагу́шкаць, пакача́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)