праказа́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пракажу́ |
прака́жам |
| 2-я ас. |
прака́жаш |
прака́жаце |
| 3-я ас. |
прака́жа |
прака́жуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
праказа́ў |
праказа́лі |
| ж. |
праказа́ла |
| н. |
праказа́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пракажы́ |
пракажы́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
праказа́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
праказа́ць сов., разг. промо́лвить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
праказа́ць, ‑кажу, ‑кажаш, ‑кажа; зак., што.
Тое, што і прагаварыць (у 1 знач.). Надзіва проста Ганна праказала тост. Дубоўка. [Андрэй] зняў шапку і хрыпла праказаў: — Добры вечар! Скрыпка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
возговори́ть сов., нар.-поэт. загавары́ць, сказа́ць, прамо́віць, праказа́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Прака́зваць, праказаць Д аварыць некалькі разоў, паўтараць словы’, ’дапамагаць вучню пры чытанні’ (Шат.), пракатваць ’расказваць’ (ТС). Да казаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)