пракаве́тны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пракаве́тны |
пракаве́тная |
пракаве́тнае |
пракаве́тныя |
| Р. |
пракаве́тнага |
пракаве́тнай
пракаве́тнае |
пракаве́тнага |
пракаве́тных |
| Д. |
пракаве́тнаму |
пракаве́тнай |
пракаве́тнаму |
пракаве́тным |
| В. |
пракаве́тны (неадуш.)
пракаве́тнага (адуш.) |
пракаве́тную |
пракаве́тнае |
пракаве́тныя (неадуш.)
пракаве́тных (адуш.) |
| Т. |
пракаве́тным |
пракаве́тнай
пракаве́тнаю |
пракаве́тным |
пракаве́тнымі |
| М. |
пракаве́тным |
пракаве́тнай |
пракаве́тным |
пракаве́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пракаве́тны векове́чный;
~ная пу́шча — векове́чная пу́ща
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пракаве́тны, ‑ая, ‑ае.
Вельмі стары, даўні, векавечны. Дарога была выкаўзаная, добра пратораная саньмі і зацішная, бо ішла яна дзе чарналессем, а дзе і пракаветным борам. Сабаленка. На вачах выпростваў горад свае пракаветныя крывыя вуліцы, падаваўся ўшыркі, рос угору гмахам новых камяніц. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пракаве́чны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і пракаветны. [Кузьма:] — Гэта ж у вас гэткія пракавечныя лясы, сенажаці, такая ў вас зямля! Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пракале́ташні ’колішні, даўні’ (стрэш., Наша слова, 2002 г., 16 кастр.). Да прак (гл.) і лета ’год’ (гл.), аналагічна да пракаветны ’даўні, спрадвечны’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)