празыва́ць гл. празваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

празыва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. празыва́ю празыва́ем
2-я ас. празыва́еш празыва́еце
3-я ас. празыва́е празыва́юць
Прошлы час
м. празыва́ў празыва́лі
ж. празыва́ла
н. празыва́ла
Загадны лад
2-я ас. празыва́й празыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час празыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

празыва́ць несов. (давать прозвище) прозыва́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

празыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да празваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

празва́ць, -заву́, -заве́ш, -заве́; -завём, -завяце́, -заву́ць; -заві; -зва́ны; зак., каго-што.

Даць мянушку.

Яго празвалі катом.

|| незак. празыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обзыва́ть несов., разг. абзыва́ць; празыва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Празы́вы ’мянушкі’ (шальч., в.-дзв., астрав., Сл. ПЗБ). Ад празываць, прызываць (< зваць) ’даваць мянушку’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прозыва́ть несов. (давать прозвище) празыва́ць, дава́ць мяну́шку (каму), дражні́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обзыва́ться

1. (называть кого-л. обидным прозвищем) прост. абзыва́ць (каго); празыва́ць (каго);

2. страд. празыва́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)