празо́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. празо́р празо́ры
Р. празо́ра празо́раў
Д. празо́ру празо́рам
В. празо́р празо́ры
Т. празо́рам празо́рамі
М. празо́ру празо́рах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

празо́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. празо́р празо́ры
Р. празо́ра празо́раў
Д. празо́ру празо́рам
В. празо́ра празо́раў
Т. празо́рам празо́рамі
М. празо́ру празо́рах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

празо́рыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. празо́ру празо́рым
2-я ас. празо́рыш празо́рыце
3-я ас. празо́рыць празо́раць
Прошлы час
м. празо́рыў празо́рылі
ж. празо́рыла
н. празо́рыла
Загадны лад
2-я ас. празо́р празо́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час празо́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Празо́рны ’празрысты’ (Др.-Падб.), ’чысты, ясны’ (Чэрн.), ст.-рус. прозорныи ’празрысты’, ст.-слав. прозорьнъ ’праніклівы; празрысты’. Сюды ж, відаць, адваротны дэрыват празо́ра ’празрыстасць’ (Стан.). Да празо́р ’прасвет’ (Юрч. Фраз. 1), гл. зо́рыць ’глядзець’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)