пра́зем

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пра́зем
Р. пра́зему
Д. пра́зему
В. пра́зем
Т. пра́земам
М. пра́земе

Іншыя варыянты: празе́м.

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

празе́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. празе́м
Р. празе́му
Д. празе́му
В. празе́м
Т. празе́мам
М. празе́ме

Іншыя варыянты: пра́зем.

Крыніцы: biryla1987, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

празе́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. празе́м празе́мы
Р. празе́му празе́маў
Д. празе́му празе́мам
В. празе́м празе́мы
Т. празе́мам празе́мамі
М. празе́ме празе́мах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пра́зем, -му м., мин. пра́зем

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пра́зем, ‑у, м.

Мінерал, разнавіднасць кварцу светла-зялёнай афарбоўкі.

[Ад грэч. prasinos — светла-зялёны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пра́зем ’мінерал, разнавіднасць кварцу светла-зялёнай афарбоўкі’ (ТСБМ). Праз рус. пра́зем ’тс’ (параўн. Крукоўкі, Уплыў, 87) з ням. Prasem ’тс’; крыніцай з’яўляецца лац. prasinus ад грэч. πράσινος ’светла-зялёны, фарбы цыбулі’ (Мацэнаўэр, LF, 14, 81; Фасмер, 3, 353).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)