пражы́тачны, -ая, -ае.

Неабходны для таго, каб пражыць, праіснаваць.

П. мінімум.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пражы́тачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пражы́тачны пражы́тачная пражы́тачнае пражы́тачныя
Р. пражы́тачнага пражы́тачнай
пражы́тачнае		 пражы́тачнага пражы́тачных
Д. пражы́тачнаму пражы́тачнай пражы́тачнаму пражы́тачным
В. пражы́тачны (неадуш.)
пражы́тачнага (адуш.)		 пражы́тачную пражы́тачнае пражы́тачныя (неадуш.)
пражы́тачных (адуш.)
Т. пражы́тачным пражы́тачнай
пражы́тачнаю		 пражы́тачным пражы́тачнымі
М. пражы́тачным пражы́тачнай пражы́тачным пражы́тачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пражы́тачны прожи́точный;

п. мі́німум — прожи́точный ми́нимум

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пражы́тачны, ‑ая, ‑ае.

Неабходны для таго, каб пражыць, праіснаваць.

•••

Пражытачны мінімум гл. мінімум.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прожи́точный пражы́тачны;

прожи́точный ми́нимум пражы́тачны мі́німум.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мі́німум, -у, м.

1. Найменшая колькасць, найменшая велічыня ў шэрагу дадзеных; проціл. максімум.

Скараціць выдаткі да мінімуму.

2. Сукупнасць ведаў, навучальных прадметаў, абавязковых для спецыяліста, а таксама экзамены па гэтых прадметах.

Кандыдацкі м.

М. па агратэхніцы.

3. у знач. прысл. Сама менш (пры словах, якія абазначаюць колькасць).

Каштуе м. пяцьсот рублёў.

4. у знач. прым., нязм. (ужыв. пасля азначаемага слова). Тое, што і мінімальны.

Праграма-м.

○

Пражытачны мінімум — найменшая колькасць сродкаў, якая неабходна для існавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мі́німум,

1. ‑у, м. Найменшая колькасць. [Зыбін:] — Шлях наш правільны, я ўпэўнен. Трэба прастоі станкоў скараціць да мінімуму. Мележ.

2. ‑у, м. Сукупнасць ведаў або мерапрыемстваў, неабходных у якой‑н. галіне. Кандыдацкі мінімум. Тэхнічны мінімум.

3. у знач. прысл. Сама менш; мінімальна. Як мінімум, трэба было разведаць, ці сапраўды фон Крубер спыніўся ў Сінілаве. Шахавец.

4. у знач. нязм. прым. (ужываецца пасля азначаемага слова). Тое, што і мінімальны. Праграма-мінімум.

•••

Пражытачны мінімум — мінімальныя сродкі, неабходныя для існавання.

[Лац. minimum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́німум

1. сущ. -муму м. ми́нимум;

тэхні́чны м. — техни́ческий ми́нимум;

агранамі́чны м. — агрономи́ческий ми́нимум;

пражы́тачны м. — прожи́точный ми́нимум;

2. нареч. ми́нимум;

м. два дні — ми́нимум два дня;

3. прил., нескл. ми́нимум

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ми́нимум

1. сущ. мі́німум, -му м.;

техни́ческий ми́нимум тэхні́чны мі́німум;

прожи́точный ми́нимум пражы́тачны мі́німум;

ми́нимум затра́т мі́німум затра́т;

2. нареч. мі́німум;

ми́нимум два дня мі́німум два дні;

3. прил. мі́німум неизм.;

програ́мма-ми́нимум прагра́ма-мі́німум.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)