пражыві́ць, -жыўлю́, -жы́віш, -жы́віць; зак.

У выразе: душу пражывіць — пракарміцца, праіснаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пражыві́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пражыўлю́ пражы́вім
2-я ас. пражы́віш пражы́віце
3-я ас. пражы́віць пражы́вяць
Прошлы час
м. пражыві́ў пражыві́лі
ж. пражыві́ла
н. пражыві́ла
Загадны лад
2-я ас. пражыві́ пражыві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пражыві́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пражыві́ць: душу́ п. (редко) пропита́ться, просуществова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пражыві́ць, ‑жыўлю, ‑жывіш, ‑жывіць; зак.

У выразе: душу пражывіць — пракарміцца; падсілкавацца. [Тамаш:] Часам і кавалка хлеба ў хаце не было. Нічога не было. Душу не было чым пражывіць. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)