пража́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пражну́ пражнё́м
2-я ас. пражне́ш пражняце́
3-я ас. пражне́ пражну́ць
Прошлы час
м. пража́ў пража́лі
ж. пража́ла
н. пража́ла
Загадны лад
2-я ас. пражні́ пражні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пража́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пража́ць сов., в разн. знач. прожа́ть;

жняя́ ~жа́ла ўвесь дзень — жни́ца прожа́ла весь день;

п. прахо́д — прожа́ть прохо́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пража́ць, ‑жну, ‑жнеш, ‑жне; ‑жнём, ‑жняце; зак., што.

1. Жнучы, утварыць свабоднае месца сярод чаго‑н. Пражаць сцежку.

2. Зжаць невялікі ўчастак. Пражаць дзве палосы жыта.

3. і без дап. Правесці некаторы час жнучы. Пражаць увесь дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пража́ты прожа́тый; см. пража́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прожа́ть​II сов., в разн. знач. пража́ць;

прожа́ть доро́жку во ржи пража́ць сце́жку (даро́жку) у жы́це;

прожа́ть це́лый день пража́ць цэ́лы дзень.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пража́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пражаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пражына́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пражаць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пра́жыць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пра́жу пра́жым
2-я ас. пра́жыш пра́жыце
3-я ас. пра́жыць пра́жаць
Прошлы час
м. пра́жыў пра́жылі
ж. пра́жыла
н. пра́жыла
Загадны лад
2-я ас. пра́ж пра́жце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пра́жачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папражына́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Пражаць у многіх месцах; прагнаць многа чаго‑н. Жанчыны сярпамі папражыналі ў збажыне прагалы. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́жаць ​1, ‑жну, ‑жнеш, ‑жне; пр. выжаў, ‑жала; заг. выжні; зак., што.

Зжаць на якой‑н. плошчы што‑н. Выжаць лаву жыта. □ Кожнай [жанчыне] хочацца не паддацца, выжаць як мага больш. Васілевіч. // Пражаць. Выжаць сярпамі праходы для жняяркі.

вы́жаць ​2, ‑жму, ‑жмеш, ‑жме; пр. выжаў, ‑жала; заг. выжмі; зак., што.

Падняць паступова штангу, гіру і пад. ад грудзей уверх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)