прадчува́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што.

Загадзя адчуваць, мець прадчуванне чаго-н.

П. прыход смерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадчува́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прадчува́ю прадчува́ем
2-я ас. прадчува́еш прадчува́еце
3-я ас. прадчува́е прадчува́юць
Прошлы час
м. прадчува́ў прадчува́лі
ж. прадчува́ла
н. прадчува́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час прадчува́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прадчува́ць несов.

1. предчу́вствовать;

2. предвкуша́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадчува́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Загадзя адчуваць; мець прадчуванне чаго‑н. Трывожна заплакала кнігаўка на балоце, мабыць, прадчуваючы холад. Шчарбатаў. [Міця] прадчуваў, што добрыя адносіны з Лобікам наладзяцца, аднак няясная трывога закрадвалася ў душу. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадчува́ць ’загадзя адчуваць’ (ТСБМ), продчува́ць ’здагадвацца’ (ТС). Да чуць. Сюды ж прадчуванне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

предчу́вствовать несов. прадчува́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадчува́цца, ‑аецца; незак.

1. Загадзя адчувацца.

2. Зал. да прадчуваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадчува́цца несов.

1. предчу́вствоваться;

2. страд. предчу́вствоваться; предвкуша́ться; см. прадчува́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

предвкуша́ть несов. чака́ць (чаго), смакава́ць напе́рад; прадчува́ць; спадзява́цца (на што);

предвкуша́ть удово́льствие адчува́ць прые́мнасць напе́рад;

предвкуша́ть успе́х чака́ць по́спеху, прадчува́ць по́спех, спадзява́цца на по́спех;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прачува́ць ’прадчуваць’ (шчуч., Сл. ПЗБ). З польск. przeczuwać ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)