прадстаўні́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прадстаўні́цкі |
прадстаўні́цкая |
прадстаўні́цкае |
прадстаўні́цкія |
| Р. |
прадстаўні́цкага |
прадстаўні́цкай
прадстаўні́цкае |
прадстаўні́цкага |
прадстаўні́цкіх |
| Д. |
прадстаўні́цкаму |
прадстаўні́цкай |
прадстаўні́цкаму |
прадстаўні́цкім |
| В. |
прадстаўні́цкі (неадуш.)
прадстаўні́цкага (адуш.) |
прадстаўні́цкую |
прадстаўні́цкае |
прадстаўні́цкія (неадуш.)
прадстаўні́цкіх (адуш.) |
| Т. |
прадстаўні́цкім |
прадстаўні́цкай
прадстаўні́цкаю |
прадстаўні́цкім |
прадстаўні́цкімі |
| М. |
прадстаўні́цкім |
прадстаўні́цкай |
прадстаўні́цкім |
прадстаўні́цкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прадстаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Асоба, якая прадстаўляе (у 2 знач.) чые-н. інтарэсы, адлюстроўвае чые-н. погляды.
П. адміністрацыі.
Дыпламатычны п.
2. Чалавек, які прадстаўляе ў сваёй асобе які-н. разрад, групу людзей ці якую-н. галіну дзейнасці, выразнік чыіх-н. інтарэсаў.
Прадстаўнікі старэйшага пакалення вучоных.
3. Тыповы ўзор таго або іншага разраду істот, прадметаў.
П. мясцовай флоры.
|| ж. прадстаўні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. прадстаўні́цкі, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)