прадаўжа́ць гл. прадоўжыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадаўжа́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прадаўжа́ю прадаўжа́ем
2-я ас. прадаўжа́еш прадаўжа́еце
3-я ас. прадаўжа́е прадаўжа́юць
Прошлы час
м. прадаўжа́ў прадаўжа́лі
ж. прадаўжа́ла
н. прадаўжа́ла
Загадны лад
2-я ас. прадаўжа́й прадаўжа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прадаўжа́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прадаўжа́ць несов. (делать, вести дальше начатое) продолжа́ть;

п. вучо́бу — продолжа́ть учёбу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадаўжа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прадоўжыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадо́ўжыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., што.

1. Працягнуць якое-н. дзеянне; вярнуцца (пасля перапынку) да пачатага.

П. следства.

П. сход.

2. Зрабіць больш працяглым у часе; павялічыць.

П. адпачынак.

П. свой род.

|| незак. прадаўжа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прадаўжэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́ўжыць, -жу, -жыш, -жыць; незак. (разм.).

Прадаўжаць, працягваць.

Можна д. пералік фактаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пралангава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны; зак. і незак., што (афіц.).

Прадоўжыць (прадаўжаць) тэрмін дзеяння чаго-н.

П. дагавор.

|| наз. праланга́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадаўжа́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прадоўжыцца.

2. Зал. да прадаўжаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

продлева́ть несов. праця́гваць, прадаўжа́ць; (отсрочивать) адтэрміно́ўваць; см. продли́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пралангава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак. і незак., што.

Спец. Прадоўжыць (прадаўжаць) тэрмін чаго‑н. Пралангаваць дагавор.

[Ад лац. prolongare — падаўжаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)