прада́жніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прада́жніца прада́жніцы
Р. прада́жніцы прада́жніц
Д. прада́жніцы прада́жніцам
В. прада́жніцу прада́жніц
Т. прада́жніцай
прада́жніцаю		 прада́жніцамі
М. прада́жніцы прада́жніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прада́жніца ж. преда́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прада́жніца, ‑ы, ж.

Жан. да прадажнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прада́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто прадае, прадаў (у 2 знач.) каго-, што-н., здраднік.

|| ж. прада́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

преда́тельница здра́дніца, -цы ж.; прада́жніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)