прагумо́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прагумо́ўваю прагумо́ўваем
2-я ас. прагумо́ўваеш прагумо́ўваеце
3-я ас. прагумо́ўвае прагумо́ўваюць
Прошлы час
м. прагумо́ўваў прагумо́ўвалі
ж. прагумо́ўвала
н. прагумо́ўвала
Загадны лад
2-я ас. прагумо́ўвай прагумо́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прагумо́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прагумо́ўваць несов. прорези́нивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагумо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прагумаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагумава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны; зак., што.

Насыціць гумавай сумессю.

П. тканіну.

Прагумаваць плашч.

|| незак. прагумо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прорези́нивать несов. прагумо́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагумо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прагумоўваць — прагумаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагумо́ўвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прагумавацца.

2. Зал. да прагумоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)